نویسنده : ارسطو

تدوین و ترجمه : رضا مشایخی

ویژگی مهم این کتاب اینست که مبتنی بر یک سلسله مشاهدات و استدلالاتی از واقعیت های زندگانی است. به کلی عاری از مباحث اولی یا پند و موعظه، بلکه انسانی را که دارای درایت و صاحب قضاوت و نیروی تمیز است در برابر محسوسات زندگانی قرار داده و معتقد است از آنجا که فرد انسان، طالب خیر و خوشی و آرزومند درک سعادت است، لذا راه وصول به هدف فضیلت و کمال که عبارت از سرکوبی شهوات پلید – قناعت به حد اعتدال، جلوگیری از حرص و تجاوز است، خلاصه پیشگیری از همه نوع افراط و تفریط را پیش گرفته و حد میانه ی قرار گرفته بین دو انتها را پیشه ی خود می سازد، تا به مقام والای انسانی نایل شود.
کتاب حاضر، ترجمه‌اي از کتاب معروف «ارسطو» (384ـ321ق.م) با نام «اخلاق» است. «کتاب «اخلاق»: معروف به «اخلاق نيکوماکوس» است و گفته مي‌شود که ارسطو آن را به نام پسر خود «نيکوماکوس» ناميده است. اين کتاب در ده بخش تدوين يافته و با نظرية «سعادت» به اتمام مي‌رسد که مي‌توان آن را فشردة کتاب و کليد آن دانست. «ارسطو» پس از نفي لذّت، ثابت مي‌کند که سعادت حقيقي انسان در اين است که در مشاغل عقلي و مشهودات هوشي صرف شود و اسم آن را حيات تأمّلي مي‌نهد. در نهايت «ارسطو» نتيجه مي‌گيرد که سعادت عبارت از عمل تأمّل است و اينکه مرد دانشمند، تنها فردي است که مي‌داند خوشبخت‌ترين فرد روي زمين است.