نویسنده : هانری تروایا

    ترجمه : مجید تولی

ترویا در کارنامه حرفه ای خود بیش از ۱۰۰ اثر داستانی، تاریخ و بیوگرافی و نمایشنامه داشت که تازه ترین آنها سال گذشته به چاپ رسید.او در روز نخست ماه نوامبر سال 1911 در خانواده ای ارمنی در مسکو به دنیا آمد،نام روسی او اسلانویچ تاراسف بود.پدر تاجرش به سرمایه گذاری در راه اهن و اموربانکی در روسیه پرداخته بود اما برای فرار از انقلاب روسیه در پاریس مقیم شد.

هنری ترویا و والدینش مانند همه مهاجرین و تبعیدی ها با مشکلات غربت به شدت دست به گریبان شدند اما هنری به زودی با محیط تازه خو گرفت.او در دانشگاه سوربن در رشته حقوق تحصیل کرد و لیسانسیه حقوق شد.در 1933موفق به اخذ شهروندی فرانسه شد و در 1942 موفق به اخذ پستی رسمی در فرانسه شد. هنری ترویا گرچه آثار خود را به زبان فرانسوی می نوشت، اما موضوع عمده نوشته هایش درباره روسیه و تاریخ ان کشور بود.او از معروفترین نویسندگان قرن بیستم فرانسه به حساب می اید.

ترویا در سن ۲۴ سالگی نخستین جایزه ادبی خود را دریافت کرد و ۳ سال بعد به دریافت جایزه معتبر گونکور که یکی از با ارزش ترین جوایز ادبی فرانسه است، نایل آمد.در 27سالگی به عنوان نویسنده ای سرشناس در فرانسه مطرح شد.کار او تلفیق رمان و زندگی نامه بود.در 1959 در سن47سالگی به عضویت اکادمی فرانسه درامد.

در بخشی از این اثر می خوانیم:

« اتین با نگاه، دور شدن سبکبار و رقصان او را در روشنایی آبی رنگ و غبارآلودی که شانزه لیزه را آکنده بود، دنبال کرد. خیلی زود شبح او در توده ی خزنده ی گردشگران گم شد. اتین برگشت و به سرعت در خیابان به راه افتاد... چهره ها، تابلوها و بوق ها، بین افکارش فاصله می انداخت. این تجربه ی آخر همه چیز را ثابت می کرد. او از هیچ چیز لذت نمی برد. با هیچ کس هم به تفاهم نمی رسید. او خود را در موقعیتی مبهم در برابر کل دنیا می دید. با شهامت کوشید آینده اش را تصور کند: اتین در سی سالگی، اتین در چهل سالگی، با زن و بچه، با شغل و یک شکم کوچک... خنده دار بود. با خود می گفت: «من ماندنی نیستم...»