نویسنده : مهران نجفی

کاری که ما کردیم، ساختنِ دنیایی کوچک از مفاهیمِ فلسفی بود،و این تا حدی بی‌ارزش به‌نظر می‌رسید.

در آغاز کتاب می‌خوانیم :

«نه ژلوفن، نه کدئین. هیچ‌چی. بدنم به دارو حساسیت دارد.»

منچستر یونایتد یک گل از چلسی جلو افتاده. پوربخش لم داده روی راحتی راه‌راه زرد و مشکی آژانس. نمی‌شود گفت راه‌راه، چون روی تکیه‌گاهش رنگﻫﺎ مثل شعاع آفتاب از هم فاصله می‌گیرند و کش می‌آیند. طوری که به‌نظر می‌رسد وسط راحتی مرکز یک خورشیدست و راﻩراهﻫﺎﻯ یکی در میان هم که مثل گل‌برگﻫﺎﻯ آفتاب‌گردان احاطهﺍش کردهﺍند، تلالؤ آفتاب‌اند. نزدیک کفشﻫﺎﻯ چرمی پوربخش روی آن یکی راحتی نشستهﺍم و به صفحهﻯ نه‌چندان بزرگ تلویزیون سیﺁرتی نگاه می‌کنم. هرچند حواسم آن‌قدرها به بازی نیست. هیچ‌وقت علاقه‌ای به فوتبال نداشتم. اما این‌جا توی آژانس غیر از تماشای فوتبال یا خواندن کتاب و روزنامه، آن هم در وقت‌هایی که سرویس ندارم، کار دیگری نمی‌شود کرد.