نویسنده : مجید صابری

پارچه را آهسته کنار کشید . صورت سیاه و کبود بود. دستمال داد به لاله . لب لاله مثل لبۀ گلبرگ صورتی بود . دستمال را کشید به لب ها . خم شد و چانه جسد را بوسید. عمه به مینا هم گفت اگر می خواهد برای بار آخر مادربزرگ را ببوسد. مینا جلو آمد. چانه را بوسید . گونه هایش سرخ شد . عباس عکس گرفت . می گذاشت در گروه خانوادگی. بقیه خم شده بودند جلو که ببینند. بینی سبز بود. چروک های صورت کمتر . چهره شبیه خانه ای خالی از سکنه بود . در را باز و بسته می کردند تا گرم نشود . اگر گرم می شد خطرناک بود . عمو گفته بود می ترکد.