نویسنده : علی اردلانی

راه بی بازگشت و سفر بی خطر، امان گرفتید به نام شب در پناه شب. والسلام

دقیقاً وسط بیابان، در جایی‌که شاید تا صدها کیلومتر هیچ تنابنده‎ای یافت نمی‎شد چه برسد به یک بچه. با یک افتتاحیه‎ی جمع‌وجور اسباب‌بازی‌فروشی شروع به کار کرد. خودش بود و تعدادی مار و مارمولک که آن‎ها هم بعد از چند دقیقه تماشا، گیج و مات‌ومبهوت زیر شن‌ها خودشان را گم‌وگور کردند. همه‌چیز در آن بیغوله پیدا می‎‎‎شد، چرخ‌وفلک‎های کوچک، خرس‎های نارنجی و بنفش، سوت‌سوتک‎های ریز و درشت، آدمک‌های چوبی، میمون‎های رقاص، تبلک‎های صورتی، پرنده‌هایی که بال‌های‎شان تکان می‎‎‎‎‎خورد و ادای پرواز در می‎‎‎‎‎آوردند و اسماعیل که شادتر از تمام آن‎ها در گوشه‎ای نشسته بود، با لبی خندان و خیالی راحت. او صاحب زیبایی در برابر سکوت بود. این رنگ‎ها و این اشیاء و آن چهاردیواری شده بود دل و دنیای یک آدم شصت هفتاد ساله.