نویسنده : امید حاجوی

امید در چهار دیواری مثل آن یاکریمی است که ناخواسته از پنجره به کلاس درسمان آمده بود. شیشه را باور نداشت و در رؤیای آزادی خودش را بارها و بارها به پنجره می کوبید. آنقدر این کار را کرد که خسته و بال شکسته به گوشه ای افتاد. مجال من برای زندگی همان روزهایی بود که یا کریم در آسمان روستا آزادانه پرواز می کرد.