نویسنده : محمدرضا اصلانی

که من خود
قربانی بودم
در قیامت قامت درختی
که در تابش تصویری از خراب خون گیاهی‌اش می‌رفت سرخ 
چنان تا که
بشریت نمانده / جان نمانده / سینه نمانده
در همه رنگ سایه‌ی همای
آلوده به می و نه تا به سالوس
رها از طعن رنگ‌رنگ رنگیان
به خواب شیرین رفته
و شیرین ...