نویسنده : در اشتن

ترجمه : محسن کرامتی

این کتاب علاوه بر مقدمه شامل بخش‌های «نیات»، «نقاشی به‌مثابه مجموعه تخریب‌ها»، «احترام به نقاشان»، «کوبیسم»، «تصویری، غیر تصویری، آبستره(انتزاعی)»، «مادرید سوم نوامبر»، «شعر»، «پیکاسو توضیح می‌دهد»، «بیانیه ژوئیه 1937 پیکاسو»، «پیام به کنگره هنرمندان»، «نامه سرگشاده به یک هنرمند جوان اسپانیایی»، «سیاست»، «میز معمار»، «اظهار نظر درباره هنرمندان دیگر»، «پیکاسو و کارهایش» و «گرنیکا» است. در مقدمه این کتاب می‌خوانیم: «تمام کسانی‌که به‌گونه‌ای با پیکاسو روابط گسترده داشته‌اند بر این عقیده‌اند که او هرگز درباره هنر چیزی نمی‌نویسد. به هنگام گفتگو نیز موضوع هنر او را به طنزگویی می‌کشاند. حتی در گفت‌و‌گوهای جدی نیز، که تنها با معدودی از یاران قدیم پیش می‌آید، می‌گویند که ثبت اظهارات پرمغز او دشوار است و حتی همین دوستان هم، که به شیوه بیان پیکاسو آشنایی دارند و از عهده کشف رموز آن برمی‌آیند، نمی‌توانند گفته‌های وی را، آن‌سان که زیبایی‌شناختی معین و مشخصی را شکل ببخشد، یادداشت کنند.» در این کتاب همچنین دو بیانیه از پیکاسو مربوط به سال‌های 1923 و 1935 به‌چشم می‌خورد که در آن‌ها تا حدی نقطه‌نظرات خود را پیرامون جهان
نقاشی و نگاه نقاشانه بیان می‌کند.
براى پيكاسو همه‌چيز همين‌طور است؛ شوخى‌هايش طنزآلود هست، اما هرگز بدخواهانه نيست.»كان وايلر نيز از طرز برخورد احترام‌آميز پيكاسو با «هم مسلكان» سخن‌ها دارد. او مى‌گويد گرچه پيكاسو مخالف نقاشى آبستره بود معهذا هيچ‌گاه با نقاشان آبستره مخالفتى نداشت. متأسفانه هم كان‌وايلر و هم پارملين، كه گرايشى به نقاشى آبستره ندارند، ظاهرآ پيكاسو را به صحبت كردن در اين‌باره وادار كرده‌اند و در ثبت گفته‌هاى او سليقه شخصى خود را دخالت داده‌اند.