نویسنده : مریم زیاری

بازم شب، بازم تو، بازم ترانه

بازم من و حرفاى عاشقانه

تو درگير پيدا كردن من

منم غرق باور كردن تو

يه حس قشنگ و پر آرامشه

كه تا آخر عمر دارم نگاهتو

تو هم پرسه من همراه من

كنارم بمون، خاطره بساز با من

كنار شمع و كنار ترانه

تو رو كم دارم تا ببارى عاشقانه

سكوت تو يعنى سكوت قلم

اونى كه به حرفات گوش ميده منم

تمام شبو با تو گشتم كه روز

نوشتن رو از تو آغاز كنم

فرارى بده غصه رو از قلبم

ستاره بچين واسه آرامش شبم

واسه با تو بودن پل‌ها رو شكستم

همه گفتن برو كنارت نشستم

نشستم بدونى مى‌فهممت

نشستم بدونند دوست دارمت

با تو دوست دارم صبورى كنم

چه خوبه با تو زندگى مى‌كنم

تو كارى كردى از يادم نرى

غرورت رو دادى ازم نگذرى

تو باعث شدى كينه رسوا بشه

تو باعث شدى عشق احيا بشه

يه لبخند فقط بود روى لبام

تو باعث شدى كل شهر خنده‌مو بشنوند

همونا كه گفتند برو

ببينند خوشبختمو غرق پچ‌پچ بِشَند

حالا من، حالا تو، حالا اين ترانه

حالا شب، حالا تو، حرفاى عاشقانه