نویسنده : رهی معیری

آبِ بقا کجا و لبِ نوشِ او کجا؟               آتش کجا و گرمىِ آغوشِ او کجا؟

سیمین و تابناک بود روىِ مه، ولى         سیمینه مه کجا و بُناگوشِ او کجا؟

دارد لبى که مستى جاوید مى‌دهد         میناىِ مى کجا و لبِ نوشِ او کجا؟

خفتم به یادِ یار در آغوشِ گُل ولى         آغوشِگُل کجا و بر و دوشِ او کجا؟

بى‌سوزِ عشق سازِ سخن چون کُند رهى؟         بانگِ طرب کجا، لبِ خاموشِ او کجا؟