نویسنده :  میثم ریاحی

وقتی صدا را مرتکب شدم دومین سرآیشی است از میثم ریاحی که در سال ۱۳۹3 از جانب انتشارات نگاه تهران به ترآوش تصویر رسیده و در اختیار ایل ادب و هنر قرار گرفته است‌. این اثر حاوی سرایش‌هایی کوتاه (مینی‌مالیزم) که از صنعت پیرنگ بهره می‌جویند و سرودهایی بلند (‌ماکسی‌مالیزم) که با تشبث به پارادایم‌های ادبی امروزند، شمایلی بارور گون به‌خود گرفته است. مجموعه از نام آوردهایی به‌شرح: و تنم کلمه (شامل ۵ شعر) قدیمی‌های حالای ماه (شامل ۹ شعر) سراب (شامل ۴ شعر) ما: ما: هوا (شامل ۲۳ شعر) مثل بادبادک‌ها در ظلمت میوه و پهلوهای معلق تو (شامل ۳ شعر) و شرح انتهایی شکسته… (شامل ۵ شعر) تشکیل شده است. طرح روی جلد مجموعه، سهل و ساده است و طراح با آفرینش نوعی هم آوایی به‌دنبال تبدیل تصویری جنگ‌آسا برای مجموعه کوشیده است. این هم‌آوایی با گزینش سه‌رنگ هارمونی محور (سفید، سیاه و قهوه‌ای کم‌رنگ) برجسته می‌شود که زمینه‌ی این رنگ‌ها، رنگ‌سفید است. طراح در این اثر اغلب به‌دنبال نظام‌مند کردن لباسیسم ظاهر طرح بوده و از لباسیسم باطن طرح چیزی را به دایره‌ی معنا نمی‌آورد. علت این فرآیند که در طرح روی جلد اتفاق می‌افتد، در زوایایی به بستر زیست‌بوم شاعر و مؤلفه‌ها و نشانه‌های ناتورالیستی موجود در خلق و خوی شاعر مرتبط می‌شود. روی جلد مجموعه با ظهر (پشت) جلد مجموعه هیچ‌گونه سنخیت معنایی را ایجاد نمی‌کند و اگرچه از این نگاه رویکرد معنایی و آیدتیک در موضوع و محتوا بسیار مهم است و همیشه در نگاه این قلم به آثار شعرا گوش‌زد شده، ولی شاعر با خودآگاهی از این مقوله دست به تفاوت‌نویسی زده که طبعاً این روش مخاطبین خاص خود را می‌طلبد.