نویسنده : توماس‌ برنهارد 

    ترجمه : زینب‌ آرمند 

رويتهامر، شخصیت اصلی داستان «بازنویسی»، شخصیتی که برنهارد آن را بر مبنای زندگی ویتگنشتاین طراحی کرده، در ابتدای داستان خودکشی می کند، خودکشی ای که بعد از جنون ناشی از وسواس ایدآلیستی اتفاق می افتد. در بازنویسی شاهد نابودی تدریجی نابغه ای هستیم که بی وقفه مجبور به اصلاح و بازنویسی تفکرات و تصورات خود است، تا جایی که تنها راه حل منطقی به نظرش اصلاح نهایی وجودش می آید، یعنی خودکشی.

در این روایت عجیب و غریب که گاهی طولانی، گاهی رویایی و در نهایت عميقا وابسته به زبان و ساختارشکن می شود، رونویسی و تکرار از جمله موضوعات اصلی است: تکرار خانه ها، تکرار ایده ها و نوشته ها. در جهان برنهار دزندگی مارپیچ تکرار شونده‌ای است بر مبنای پیش فرض بازنویسی! بازنویسی از یک جنبه کابوس ویراستاران است. ویرایش بی پایان. از جنبه‌ی عمیق تر دیگر، چشم اندازی است وحشتناک از نهایت نابودی، با اشاراتی به پیامدهای آن برای هویتهای فردی در جهانی که از معنا و مفهومی ثابت خالی شده است.