نویسنده : منصور شمس

معرفت‌شناسی یکی از پرتاثیرترین زمینه‌های فلسفی است. نمی‌توان و نباید دامنه تاثیر و نفوذ مبانی معرفت‌شناختی را تنها به تاثیر انکار ناپذیر آن در تنوع بخشی به نگرش‌های فلسفی محدود کرد. این واضح‌ترین تاثیر معرفت‌شناسی است. دقیق‌تر آن است که بگوییم معرفت‌شناسی در همه جنبه‌های گوناگون زندگی موثر و پر نفوذ است. به دیگر سخن، هرجا سخن از معرفت آدمی و باورهایش در میان است، از چگونگی تاثیر معرفت‌شناسی نیز می‌توان سراغ گرفت... مهمترین پیامد بررسی‌های معرفت‌شناختی این است که آدمی درباره توانایی‌های شناختی‌اش به گونه‌ای ارزیابی همراه با اعتدال و واقع‌نگری می‌رسد. تامل‌ورزی معرفت‌شناختی آدمی را وا می‌دارد تا فروتنانه ادعای همه‌چیز دانی را وانهد. فروتنی برآمده از ممارست با معرفت‌شناسی، از آن‌گونه فروتنی حاصل از پند و اندرز ناصحان نیست، بلکه برخواسته از نگاهی مسئولانه به کاستی‌ها . محدودیت‌هایی است که ما آدمیان هموراه با آن‌ها ملازمت داشته و همراهیم. بی‌تردید رسیدن به چنین موقف فرخنده‌ای را باید پرجاذبه‌ترین و مهمترین نتیجه این‌گونه فعالیت فلسفی شمرد.