نویسنده : علی ضیاءالدینی

جامعه‌شناسي ادبيات، از شاخه‌هاي دانش جامعه‌شناسي است که بنيان‌ها و کارکردهاي اجتماعي ادبيات و رابطة ميان جامعه، ادبيات و قوانين حاکم بر آن را تحليل مي‌کند. در اين ميان، در ادبيات ايران، شعر نيما، بيان کنندة پرحادثه‌ترين مقطع تاريخي کشور است. نيما، با آن روح حساس شاعرانه‌اش، به شدت تحت تأثير تحولات سياسي و اجتماعي عصر خود قرار مي‌گيرد و بسياري از مسائل را در شعرش انعکاس مي‌دهد. او در سال‌هاي نخستين به شيوة سنّتي يا نيمه سنّتي به بيان مشکلات جامعه مي‌پردازد و بعدها که شعر او مسير تکامل را طي مي‌کند، با به‌کارگيري سبک سمبليک اجتماعي، نمادگرايانه، مسائل اجتماعي را در آيينة شعرش نشان مي‌دهد و بازگوکنندة غم‌ها و رنج‌هاي مردم مي‌شود. نگارنده در کتاب حاضر، ‌در هفت فصل، در گذر جامعه‌شناسانه از شعر نيما، کوشيده است تا با روش «ساختگراي گلدمن» شعر نيما را مورد بررسي قرار دهد.