نویسنده : رضا عبداللهی

شبی که گریه می کردم تو محو روی او بودی / و من آهسته می مردم توگرم گفتگو بودی / به خونسردی گذشتی از کنار خاطرات من / و بی آنکه بدانی تو ، برایم آرزو بودی / من آنجا زیر باران حسادت گریه ها کردم / کجا با آسمان ابری من روبرو بودی / تمام شب غریبانه به دنبال تو گشتم / کجا دلواپسی های مرا در جستجو بودی / کسی غیر از نگاه گریه آلودم نمی دانست / که عمری با خیال روی او در گفتگو بودی