نویسنده : مهدی مظفری‌ساوجی
به انتخاب : سيمين بهبهانى

شعرهاى اين كتاب را از چهار دفتر منتشر شده و يك دفتر در دست انتشار مهدى مظفرى ساوجى انتخاب كرده‌ام.اين شعرها را من دوست دارم و درباره آن‌ها حرف‌هايى داشته‌ام كه در دو نوشته جداگانه آمده است.مظفرى ساوجى زبان ساده‌اى دارد. زبانى سهل ممتنع كه اگرچه ظاهرآ ساده به‌نظر مى‌رسد اما عميق است و حاصل تأمّلات و تألّمات انديشه و عاطفه خيال‌انگيزى است كه ذهن و زبان سيال و خلاق او برايش به ارمغان آورده است.از اين لحاظ شعر براى شاعر تفنن نيست كه مثلا بخواهد با آن خود و مخاطبش را سرگرم كند. گلدانى نيست كه فقط براى زيبايى از گل‌هاى مصنوعى پر شده باشد و آن را در گوشه‌اى از اتاق پذيرايى گذاشته باشند.شاعر خوش‌تر دارد كه رنگ و بوهاى طبيعى را به ما نشان دهد. به همين دليل از گلى حرف مى‌زند كه شبى سنگين و لاجرم غمگين، رنگ و بوى آن را در خود فرو برده است.