نویسنده : آسیه (ناستین) جوادی

 

بوی دود در مشامش پیچید. ذغال‌های گداختۀ که روی درِ ردیف دیگ های مسی سوار بر اجاق های سنگی پلوی عروسی را دم می کرد، در باد سرخ و خاکستری می‌شد. بوی خوش برنج دم کرده هوا بود. زن و مرد در هیاهو این‌ور و آن‌ور می‌رفتند.آمدن موکب عروس نزدیک می‌شد.