(گونه‌شناسی، روش سنجش، علل، پی‌آمدها و راهبردهای مبارزه با آن)

نویسنده : داود حسينی هاشم‌زاده

کتابی که پیش رو دارید برآمده از ربع قرن تجربه‌ی زیسته، و ادراکاتم، در نظام دانشگاهی است. در بیش از ربع قرنی که در دانشگاه زیسته‌ام، در کسوت یک کارمند، دانشجوی مقاطع مختلف، یک مدیر، پژوهشگر و مدرس ... در حوزه‌های مختلف و واحدهای ستادی و دانشکده‌های مختلفی کار کرده‌ام و نقش‌های مختلفی را عهده‌دار بوده‌ام که این همه به من امكان فهم عمیق‌تر و دقیق‌تری از مسائل نظام دانشگاهی را داده است. از سوی دیگر بیش از یک دهه مطالعه‌ی تخصصی در حوزه‌ی فساد و نگارش چند کتاب و مقاله در این زمینه، امکان نگاه انتقادی به نظام دانشگاهی از زاویه‌ی مسئله‌ی فساد را فراهم آورد، به ویژه این‌که به عنوان یک قربانی فساد باتجربه‌های زیسته‌ی فراوان، مسئله را درونی نیز کرده‌ام. ...
«دانشگاه و نهاد علم، یکی از نهادهای اصلی است که خروجی‌اش می‌تواند منجر به توسعه، اصلاح جامعه و مبارزه با فساد شود. بنابراین یکی از کارکردهای اصلی و اساسی این نهاد ارائی الگوی تعامل سالم و سازنده میان اعضای جامعه، تربیت آینده‌سازان کشور مبتنی بر آموزه‌های اخلاقی و سلامت، و حساس کردن آن‌ها نسبت به پديده‌ی فساد و مبارزه با فساد است. اما وقتی دانشگاه‌ها به فساد مبتلا شده‌اند و فساد در آن‌ها رو به گسترش است، سخن نگفتن در این باب، بسیار غیرمسئولانه خواهد بود. در یکی دو دهه‌ی اخیر به دلایلی که در فصل پنجم مورد بحث قرار داده‌ام، روند فساد در دانشگاه‌ها رو به فزونی نهاده است.»
                                                                                                                                                                                                                       (از پیش گفتار مؤلف)