(شادی ،غم و مغز حساس)

نویسنده : آنتونيو داماسيو

    ترجمه : تقی كيميايی‌اسدی

احساس‌‌های درد و لذت، یا حالتی در میان آن‌ها، شالوده‌‌های ذهن ما هستند. اغلب نمی‌‌توانیم این واقعیت ساده را ببینیم چون تصویرهای ذهنی اشیاء و رویدادهایی که ما را احاطه کرده‌‌اند، همراه با تصویرهای واژه‌‌ها و جمله‌‌هایی که آن‌ها را توضیح می‌‌دهند، توجه ما را، که زیر بار آن‌ها خم شده، کاملاً به خود مشغول کرده‌‌اند. اما این احساس‌‌ها در هر حال آن‌جا هستند، احساس‌‌های عاطفه‌‌های بی‌‌شمار و وضعیت‌‌های مربوط به آن‌ها، رویه موسیقایی مداوم ذهن ما، صدای بی‌‌وقفه همگانی‌‌ترین نغمه‌‌هایی که تنها وقتی آرام می‌‌گیرند که به خواب می‌‌رویم، که وقتی سرشار از شادی هستیم به نغمه‌‌ای تمام و کمال و وقتی اندوه وجودمان را فرا می‌‌گیرد به موسیقی اندوهگین مردگان تبدیل می‌‌شود .

با توجه به حضور فراگیر احساس‌ها، این فکر پیش می‌‌آید که دانش مربوط به آن‌ها باید خیلی پیش از این روشن شده باشد ـــ این‌که احساس‌ها چه هستند، چه‌‌گونه عمل می‌‌کنند، معنای آن‌ها چیست ـــ اما قضیه ابدا از این قرار نیست...