نویسنده : توماس مان

    ترجمه : محمود حدادی

در بهار سال ۱۹۳۴ توماس مان، به‌دعوت ناشر امريكايیِ آثارش براى یک سلسله سخنرانى به امریکا رفت. آن زمان تنها وسيلهٔ عبور از اقیانوس اطلس كشتى‌ اقيانوس‌پيما بود، با سفرى بيش يا كم ده روزه.
توماس مان در اين سفر با خواندن رمان دن كيشوت سرگرم بود و هم‌زمان در تفسير لطايف و طنز اين رمان جهانى يادداشت‌هايى بر كاغذ مى‌آورد، مجموعه‌اى از باريك‌نگرى چندسويه كه به این کتاب شكل داده است.
در آن زمان یک سالى مى‌شد كه هيتلر در آلمان به قدرت رسيده بود و در پى آن توماس مان از وطن خود رانده شده بود. درد آوارگى و بيم از وقوع جنگ از ديگر دغدغه‌هاى او هنگام نگارش اين سفرنامه بود و به آن رنگى از غم داده‌ است.

 از دن كيشوت تفسير بسيار درخشانی هم از هاينريش هاينه، شاعر آلمانى قرن نوزدهم، پيوست اين کتاب شده است، به‌همراه چهره‌نگارى‌اى از شاه فيليپ دوم، خودكامهٔ اسپانيايى هم‌روزگار سروانتس.