نویسنده : آرلين ساكسونهاوس

    ترجمه : نرگس تاجيک‌نشاطيه

 ویراسته : فاطمه صادقی

در کتاب دوم ایلیاد هومر،شخصیتی به نام ترسیت ظاهر می شود که براساس نوشته ی هومر،« کریه ترین سرباز در عملیات محاصره تروا» بود. پاهایش پرانتزی بود و یکی از آن ها می لنگید. شانه های افتاده و فرو رفته در قفسه سینه و کله نوک تیزی داشت که اندکی مو بر روی آن روییده بود. هومر به تحقیر چنین ادامه می دهد: ترسیت«ابلهی یاوه گو بود، دروغگویی از دسته اوباش با انبانی از توهین های گزیده که برای ناسزای گاه و بیگاه به بزرگان از آن استفاده می کرد.« و اما این ابله یاوه گوی کله دراز، در حلقه شاهانی گام می گذاردکه در حال مشورت در باب پایان محاصره تروا هستند. در آنجا ترسیت نظراتش را بیان می کند.سخنانی که هومر از زبان این دروغگوی دار و دسته اوباش می گوید ابدا سخنان یک ابله یاوه گو نیست ، بلکه در بسیاری موارد،تکرا سخن آشیل در کتاب اول است: آگاممنون طماع است و قدر قدرت، و نیرو و توانایی آشیل یا مردان جنگجوی او را نمی داند.اما ترسیت که حقیقت را به قدرت گفته مزاحم مجلس مشورتی شاهان است...