نویسنده : مهدی كمپانی‌زارع

 مولوی در «نی‌نامه» قصد گفتن سخنان مهمی به انسان دارد. او در این شعر، با مخاطبش شرط می‌كند كه برای فهمیدن سخنان او باید دردمند بود.مولانا از آن دسته عارفانی نبود كه تنها به خودش بپردازد و با اجتماع كاری نداشته باشد. او برای تنهایی، غم، شادی و غفلت انسان و دیگر مقوله‌های فردی وجود او سخنان عمیق و توصیه‌هایی دارد، توصیه‌هایی كه می‌توانند انسان معاصر را از بند بسیاری از ناامیدی‌هایی كه گریبانش را گرفته‌اند، آزاد كند. انسان، خدا و درد، اصلی‌ترین موضوع مثنوی مولوی محسوب می‌شوند. او هم دغدغه خدا را دارد و هم انسان و این دغدغه، دردمندانه است نه فارغ‌بالانه. او از معدود اشخاص در تاریخ عرفان ماست كه به مقولات وجودی انسان توجه ویژه داشت. مولانا به این مسایل نظیر غم، شادی و تنهایی نظر داشت و تردیدی وجود ندارد كه به دنبال نشان دادن راهی به انسان‌ها در ارتباط با آنها بود. «مسایل وجودی انسان» تعبیر مدرنی است، اما یكی از دغدغه‌های اصلی مولانا به شمار می‌آید.