نویسنده : آرش رادی 

ماهیت سینمای کمدی و سینمای کلاسیک و وجه مشترک آنها یعنی کمدی کلاسیک را می‌توان در چارچوب تئوری‌های مختلف به تفصیل واکاوی کرد، اما این کتاب با رویکردی سینه‌فیلیانه به خود فیلم‌ها پرداخته و در این مجال از اسلپ‌استیک‌های دوره‌ی صامت تا کمدی‌های ایتالیایی اواسط قرن بیستم را مد نظر قرارداده است؛ از کارهای کوتاه چاپلین و لوید تا دسیکا و توتو. با این حال از آنجا که پویش و پوشش تام و تمام این عرصه عملا ناممکن است، در مجموعه‌ی حاضر برخی پدیده‌های این ژانر کنار گذاشته شده‌اند؛ برای مثال لاری سیمون و باب هوپ. آشکار است که معیار این گزینش را نه در ارزش‌گذاری هنری، که در اشتیاق و تجربه‌ی زیستی نگارنده باید جستجو کرد و اگر حاصل آن را گامی به قصد قربت در فضایی چنین انگیزنده بینگاریم، می‌شود از خواندن آن لذت برد...