نویسنده : کارل مارکس    

    ترجمه : محمدصادق رییسی

باید چیز دیگری به تو بگویم،دلبندم: با این شعر وداع با واپسین ترانه ام خوش باش این واپسین امواج متلاطم و لرزان نقره ای که نفس جنی من آهنگ اش را شکل می دهد تند و چالاک همچون فراز و خلیج فرود می افتد از میان سرزمین جنگلی و اّب خیز ساعات پر شتاب زندگی به سرعت میگذرند تا پایان کمال ناب را در تو بیابند. دلیرانه پوشیده با طناب های آویخته آتش قلب شاد و پر غرور یرشار از روشنایی میشود حالا به تمامی از بندها می گسلد من پا بر جا از مکان های خالی میگذرم درد را کنار روشنایی عارض ات تکه تکه من آنگاه رویاها مثل برق به سوی درخت زندگی می روند.