نویسنده : نوآم چامسکی ،میشل فوکو    

    ترجمه : مهدی افشار

معرفی کتاب مناظره‌ی چامسکی - فوکو در باب طبیعت بشر
فروریختن نظام شوراها، که در پس آن اندیشه‌های فلسفی مارکس و انگلس و لنین و تروتسکی نشسته بود، تنها فروریختن نظامی سیاسی و حکومتی نبود، که نشانهٔ فروریختن جریان تفکر آن‌ها بود؛ جریانی که طرفداران آن، دیگر نحله‌های فکری را مسخره می‌کردند و آن‌ها را تاریک‌اندیش و بی‌خرد می‌دانستند. همین شیوهٔ نگاه به دیگران بود که وقتی تجسم آن اندیشه فروریخت، بی‌اعتمادی مردم نسبت به روشنفکران را نیز در پی آورد.

نسل امروزِ ما، به روشنفکران دیروز، به‌عنوان ورشکستگان اندیشه‌ورز یا صاحبان اندیشه‌های ورشکسته می‌نگرند و انگشت اتهام خویش را به‌سوی روشنفکران دیروز گرفته‌اند که: «رویکردهای نادرست شماست که جهان امروز را دچار بلایایی چون داعش و القاعده و ده‌ها جریان افراطی دیگر کرده است.»

چپ‌ها، لیبرال‌ها و طرفداران نظام سرمایه‌داری را به تمسخر می‌گرفتند و راست‌ها، چپ‌ها را به خشونت‌طلبی و افراطی‌گری متهم می‌کردند؛ و در این میانه آن‌چه نادیده گرفته می‌شد (و می‌شود)، اعتدال بوده و هست. تا زمانی که باورمان نشود که دیگری نیز صاحب حق است و می‌شود با آن گفت‌وگو کرد، راه به جایی نخواهیم برد.

کتابِ حاضر ثمرهٔ این نگاه است: گفت‌وگو و گفت‌وگو؛ نه سرکوب و طرد آن دیگری.

نوآم چامسکی، زبان‌شناس و نظریه‌پرداز آمریکایی و منتقد سیاست خارجی آمریکا است که خود را سوسیالیستی آزادی‌خواه می‌داند. فوکو هم فیلسوفی فرانسوی است که نظریه‌پردازی‌های او در حوزهٔ مفهوم و قدرت و جامعهٔ مدرن، به‌سرعت در تمام جهان گسترش یافته است.