نویسنده : گیوم مورانو 

   ترجمه : مسعود انصاری

چرا بدبینی؟
کسی که کتاب های شوپنهاور را ورق می زند، ناگزیر باید همین سوال را از خود بپرسد، چرا که گزینش چنین فلسفه ای در آغاز بیهوده می نماید
این فلسفه هرگز از واپسین تأکید بر بیچارگی،که آدمی از آن در رنج است، باز نمی ایستد، او انسان بد اقبال را به دیدن آلام و رنج هایش فرا می خواند و کسی را که در رویارویی با اضطراب و بیم از نادانسته، آروزومند نیک بختی است، رها می کند
این فلسفه در همه حال بر پرسشی تکیه دارد که آدمی می خواهد در آن به درنگ بنشیند
پس از آن چه؟فایده ی همه ی این ها چیست؟…
تاریخ فلسفه پیش از اهتمام به فلسفه ی “شوپنهاور”به زندگی او پرداخته است.به آن امید که شناخت زندگی این مرد برای فهم فلسفه اش کفایت کند و او را در هیات پیرمردی تیز طبع برای ما به تصویر کشیده شده است که از انسان دوری می گزیند و خوار داشت همنوعانش او را ناگذیر ساخت که پیش از مرگش،سگش را تنها میراث بر دارایی اش قرار دهد…