(در گفتگو با دیتر میسگلد)

نویسنده : حسین مصباحیان ،ترور نوریس

   ترجمه : علی خالندی

مسئله‌ی محوری کتاب «از هرمنوتیک به سیاست رهایی‌بخش (گفت‌وگو با دیتر میسگلد)» پرسش از نقش رهایی‌بخش فلسفه در جهان معاصر بوده است. میسگلد معتقد است «هیچ فلسفه‌ای در وضعیتی نیست که به ما بگوید که هستیم، اما ما در وضعیتی هستیم که بدانیم چه چیزی باید ساخته شود». او تأکید می‌کند که از طریق خود فلسفه و نوعی رویکرد متافلسفی به این نتیجه رسیده که فلسفه نقش تعیین‌کننده‌ی خود را برای در انداختن طرحی جدید برای جهانی انسانی‌تر از دست داده است. با این‌همه، او انکار نمی‌کند که «فلسفه می‌تواند با انحصارطلبی قدرت سیاسی سر ناسازگاری داشته باشد و این همان نقشی است که در مواقع مختلف بر عهده داشته است. ولی هیچ چیزی در ذات فلسفه آن را به داشتن مواضع نقادانه برنمی‌انگیزد و منتقد بودن ذاتیِ فلسفه نیست». این استدلال‌ها از این حیث تأمل‌برانگیزند که چهار پرسش مهم درباره‌ی فلسفه را بار دیگر به میدان آورند: فلسفه چیست؟؛چرا باید فلسفه‌ورزی کرد؟؛ چگونه باید فلسفه‌ورزی کرد؟؛ و آیا فلسفه به پایان رسیده است؟