نویسنده : آندره ژید     

    ترجمه : همایون رکنی‌قاجار

 آندره ژید (1951-1869) نویسنده‌ی فرانسوی و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل سال 1947 است. او فعالیت ادبی خود را از 22 سالگی آغاز کرد. آثار او از این قرار است: یادداشت های روزانه آندره والتر، رساله‌ی نرگس، شعرهای آندره والتر، سفر اورین، مائده‌های زمینی، پرومته سست زنجیر، آمنتاس، در تنگ، ایزابل، دخمه‌های واتیکان، سمفونی روستایی، کوریدون، اگر دانه نمیرد، سفر به کنگو، بازگشت از چاد، اودیپ، مائده‌های تازه، بازگشت از شوروی و... . در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «دوست من؛ به نظرم برای تو می‌نویسم. من هرگز یادداشت‌هایی نداشته‌ام و جز نامه‌نگاری چیز دیگری نمی‌دانم، و اگر روزی تو را نبینم بی‌شک برایت نامه می‌نویسم، اما اگر قبل از تو بمیرم (که آرزوی من است زیرا زندگی بی تو برایم کویری بیش نیست) این یادداشت را خواهی خواند و آن وقت کمتر از تو جدا شده‌ام. اما چه‌طور می‌توان به مرگ فکر کرد؟ در صورتی که زندگی در مقابل ما خودنمایی می‌کند. از وقتی که تو را می‌شناسم، یعنی از موقعی که تو را دوست دارم آن قدر زندگی در نظرم زیبا و خوب و با ارزش است که نمی‌خواهم ذره‌ای از آن تلف شود و بقایای سعادت خود را به وسیله این دفتر نجات خواهم داد.»