نویسنده : ساموئل بکت    

   ترجمه : وحید منوچهری‌واحد

از مقدمه کتاب:

ساموئل بِکت، نویسنده و نمایشنامه نویس بزرگ ایرلندی در سال ۱۹۰۶ به دنیا آمد. او دوران نوجوانی و قسمت بیشتر جوانیش را در تنهایی و انزوا گذراند و خیلی سخت از تختخواب بیرون می‌‏آمد و از معاشرت با زن‏ها می‌ترسید.

در سال‏های جوانی زبان فرانسه را آموخت و به قدری بر این زبان تسلط پیدا کرد که هرکس نوشته‌‏هایش را می‌‏خواند فکر می‌‏کرد که او یک فرانسوی اصیل است.

در سال ۱۹۲۸ در پاریس با جیمز جویس آشنا شد و در سال ۱۹۶۹ موفق به دریافت جایزه نوبل گردید و در سال ۱۹۳۸ با دختری فرانسوی به نام سوزان ازدواج کرد. بکت پس از آشنایی با جیمز جویس ساعت‏ها با او می‌‏نشست و در مورد زندگی پوچ و تکراری که بشر محکوم به تحمل آن است، صحبت می‌‏کرد و هر دو از رنج‏هایشان به هم می‌‏گفتند.

او با تمام قدرت سعی کرد به بشریت ثابت کند که مردن بهتر از زنده بودن است و بهتر آن است که انسان اصلاً به دنیا نیاید. بیشتر انسان‏ها دلشان می‌‏خواهد همیشه زنده باشند ولی بدشان هم نمی‌‏آید که فراموش شوند.

آثار و نوشته‌‏های ساموئل بِکت به قدری گنگ و پیچیده است که خوانندگان هم زبان او هم در بسیاری از موارد به سختی قادر به درک منظور این نویسنده بزرگ می‌‏شوند و مترجمان این آثار هم در سراسر دنیا به سختی می‌توانند کلمات و جملات او را به زبان دوم برگردانند.