به کوشش: منصور رستگار فسائی

شاهنامه يك اثر حماسي است؛ ولي بي‌ترديد، به خاطر اينكه زندگي اجتماعي و زندگي انسان را مطرح مي‌كند، داراي نظرگاه‌هاي غنايي هم هست. به اين معنا كه هر اثر حماسي ديدش جمعي ا‌ست؛ ولي رفتار قهرمان گاهي جنبه‌ي فردي پيدا مي‌كند؛ به عنوان مثال عشق قهرمان به حماسه مربوط نيست؛ بلكه احساس فردي و من مستقل قهرمان است. بنابراين در شاهنامه بسيار اتفاق مي‌افتد كه به موازات جريانات حماسي، تفكرات غنايي و تغزلي هم وجود دارد.