(ترجمه‌ی کتاب المواقف و المخاطبات)

نویسنده : محمدبن عبدالجبار نفری  

    ترجمه : محمودرضا افتخارزاده

 کتاب المواقف نثری ناب و متفاوت و خیال انگیز و تاویل پذیر دارد. این اثر را آربری به سال 1934 م برای اولین بار چاپ کرده و پس از آن بارها به همراه کتاب المخاطبات او به چاپ رسیده است. شخصیت و زبان متفاوت و درونمایه شگفت انگیز نوشته های این عارف دیرینه در سالهای اخیر در جهان عرب به طرز غریبی شهرت یافته است. منتقدان و روشنفکرانی از قبیل ادونیس به صورت جدی مجذوب او و زبان آثارش شده اند. به گونه ای که شهرت نفّری در حال حاضر در میان شاعران و منتقدان ادبی عرب بسی بیشتر از شهرت او در میان اصحاب کلام و تصوف است.همین جناب ادونیس به افتخار نام بلند نفّری مجله مشهور ادبی خود راالمواقف نامیده است.

 در سالهای اخیز برخی از جملات نفّری درکشورهای عربی و بین اهل فرهنگ، حکم مثل رایج را یافته و به مناسبتهای مختلف در نشریات و کتابها و گفتار ها به کار می رود، از مشهورترین سخنان نفّری این عبارت نغز و شگفت است: "کلَّمَإ؛ ّّ اتَّسَعَت ِالرّؤیا ضاقَتِ العِبارَه" که گاه به شکل "کلما اتسعت الرویه..." و".. اتسعت الفکره.." نیز روایت می شود. مفهوم اجمالی و ساده شده این عبارت آن است که هرچه معنا افزون شود و دیدار ما از حقیقت گسترش یابد، زبان و عبارت به تنگنا دچار می آید.