نویسنده : مولانا جلال‌الدین محمد بلخی (مولوی)

  انتخاب : بدیع‌الزمان فروزانفر

جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولانا از معروف‌ترین شاعران ایرانی و فارسی زبان در قرن هفتم است که شهرتی جهانی دارد و آثارش به بسیاری از زبان‌های دنیا ترجمه شده است. اکثر آثار مولوی به زبان فارسی سروده شده است اما در اشعارش واژه‌های ترکی، عربی نیز می‌توان یافت. این شاعر بزرگ زاده‌ی بلخ است که در افغانستان کنونی قرار دارد اما به دلیل حمله‌ی مغول‌ها در نوجوانی به قونیه که در ترکیه‌ی امروزی قرار دارد مهاجرت کرد و همین مسئله، امروزه محل مناقشات بسیاری میان ایران، افغانستان و ترکیه شده است چرا که هر سه‌ی این کشورها مولانا را میراث فرهنگی کشور خود می‌دانند اما آنچه که درباره‌ی مولانا ضروری است و باید آن را بپذیریم شخصیت و اشعار فراملیتی و فراقومیتی مولانا است که این عارف را نمی‌توان محدود به کشوری خاص دانست، او و اندیشه‌هایش جهانی هستند و محدود کردن این اشعار به یک کشور خاص جفا در حق اندیشه‌های وی محسوب می‌شود.

بخش عمده‌ی اشعار و اندیشه‌های مولانا را مدیون شمس تبریزی هستیم، این شمس است که مولانای خطیب 37 ساله را تبدیل به عارفی دل‌سوخته می‌کند و مسیر زندگی او را برای همیشه تغییر می‌دهد. در خصوص شخصیت شمس صحبت‌ها و افسانه‌های ضد و نقیص بسیاری وجود دارد که نمی‌توان به آن‌ها اعتماد کرد اما هر که بود در برهه‌ای از زمان وارد زندگی مولانا شد و در قونیه سکونت داشت. خطابه‌های او با عنوان مقالات شمس تبریزی در بازار موجود است و برای آشنایی بیشتر با اندیشه‌های شمس می‌توانید از این کتاب استفاده کنید.