نویسنده : نزار قبانی 

    ترجمه : رضا طاهری

او در دمشق متولد شد، به علت خود كشي خواهرش كه در پي عدم وصال به معشوق بود، مضمون بيشتر اشعارش درباره آزادي زن است، نزار يكي از لطيف ترين زبان هاي شعري را برگزيده و با آن به وصف حالات عشقي خود و شرح افكار خويش پيرامون زن پرداخته است. او بر زبان انگليسي و فرانسه تسلط داشت. سرودن را از 16سالگي آغاز كرد، اولين كتابش «دختر سبزه رو به من گفت» و اخرين آن ها« الفباي ياس» نام دارد. از او آثار زيادي به جاي مانده است، هم به نظم و هم به نثر. او پس از سرودن اشعاري عاشقانه، جنجالي و شجاعانه در سن 75 سالگي در لندن در گذشت.

گزیده ای از کتاب :

عشق يعني براي من جغرافيايي نباشد

يعني براي تو تاريخي نباشد

يعني تو با صداي من حرف بزني

با چشمان من ببيني

و جهان را با انگشتان من لمس كني