نویسنده : اشتفان تسوایک

    ترجمه : محمد مجلسی

یکی از شیواترین و زیباترین داستان های نویسنده که با نامه ای از جانب زنی ناشناس آغاز می شود. زنی که نام خود را درج نکرده است و تنها در یک صورت امکان رسیدن نامه اش به «ر…»، نویسنده ای متمول و سرشناس، وجود دارد و آن در صورتی است که مرده باشد. زن در نامه اش از داستان عشق خود به مرد سخن گفته است، عشقی بی سرانجام که از روزهای نوجوانی دخترک جان گرفت اما «ر…» هیچ گاه به آن توجهی نکرد.

گزیده ای از کتاب :

صدای پا نزدیک می شد. روشنایی لرزان یک شمع پلکان را اندکی روشن می کرد سراپا می لرزیدم. و دستگیره ی در را در دست می فشردم آیا اشتباه نکرده بودم؟ این تو بودی که به خانه باز می گشتی؟ آری! تو بودی. اما تنها تو نبودی. زنی با تو همراه بود و من صدای خنده های آهسته ی او را می شنیدم. نمی دانم آن شب چگونه از پا نیفتادم و زنده ماندم. نمی دانم…