نویسنده : سعید جوزانی

خان زاده اي به نام نصير كه توان و تحمل زندگي با قاتل ددجانش را ندارد، براي التيام درد خود، عمارت را به مقصد بندر انزلي ترك مي كند و به سبب سروكله زدن با صاحبكاري دزد و بي منطق در شهري غريب، به انساني خشن و كينه توز تبديل مي شود. در اين ميان آشنايي او با پيرمرد و دختري ارمني به نام مالوينا سرنوشتش را تغيير مي دهد.

گزیده ای از کتاب :

«آباي، تو چرا تا اين سن و سال عزب اوغلي ماندي؟ ما بي كس و كاريم، بزرگتر نداريم براي مان آستين بالا بزند، تو كه خان زاده اي، دختران بايد برايت سر و دست بشكنند.»

«يه بار توي بارانداز ازم پرسيدي، نشد مفصل به ت بگم. توي عمارت طرف حسابم يكي دونفر نبودن كه. نن جانم يكي رو پسند مي كرد ددجانم مخالف بود، ددجانم يكي رو پسند مي كرد، پيل آقا اما مي آورد. خودم يكي رو پسند مي كردم بايد با همه ي ايل و تبار مي جنگيدم. به هركسي راضي نمي شدن كه. بايد آفتاب مهتاب نديده باشه. از رعيت ها هم كه مي خواستم يكي رو انتخاب كنم مي گفتن برامون كيسه دوختن و مي خوان ما رو بدوشن.»