سهم توده های گمنام مردم – مردم کوچه و بازار – در تولید و نشر علم بیش تر از آنی بوده است که ما می دانیم. اگرچه نیوتن خود می گفت روی شانه های غول ها نشسته تا توانسته دوردست ها را ببیند ، واقعیت این است که از هزاران هزار صنعتگر کوتاه قد بی سواد هم سواری گرفته است. مورخان تا حدودی توانسته اند سنت مدیحه گویی در تاریخ نویسی را – نظریه ای که تاریخ را ساخته و پرداخته ی مردان بزرگ می داند – دگرگون کنند ، ولی نویسندگان تاریخ علم با همه ی تلاش ها و تحقیقاتشان کم تر در این زمینه توفیق داشته اند. تاریخ علم مردم گامی است برای نشان دادن سهم مردم – توده های گمنام مردم – در تولید و نشر علم از هزاران سال پیش تا امروز.