(به کوشش: مظاهر مصفا ، همکاری: اکرم سلطانی ، از روی نسخه تصحیح شده انجمن ادب فارسی)

نویسنده : مصلح‌بن‌عبدالله سعدی شیرازی

برشی از این کتاب : 

یکی از جملهٔ صالحان به خواب دید پادشاهی را در بهشت و پارسایی در دوزخ. پرسید که موجب درجات این چیست و سبب درکان آن، که مردم به خلاف این معتقد بودند. ندا آمد که این پادشه به ارادت درویشان به بهشت اندر است، و این پارسال به تقرّب پادشان در دوزخ.
دلقت به چه کار آید و مسحی و مرقّع
خود را ز عملهای‌ نکوهیده بری دار
حاجت به کلاه بَرَکی داشتنت نیست
درویش‌صفت باش و کلاه تَتَری دار