نویسنده : داوود قنبری    

ساعت هفت ­وسی دقیقه­ ی بعدازظهر یک روز بهاری، پدر بزرگ من تنها در خانه­اش، بی هیچ دلیلی جز پیری در گذشت. در این روزگار باید برای هر اتفاقی دلیلی آورد، وگرنه مردم قبول نخواهند کرد. مثلا اگر می­گفتم پدر بزرگم بی­دلیل مرد و نقطه، تمام! شما خواننده­ی عزیز حتما فکر می­کردید که نکند من او را کشته­ام و حالا دارم رد گم می­کنم!