نویسنده : یرژی کاشینسکی    

   ترجمه : مهسا ملک‌مرزبان

علی الله سلیمی:

این کتاب اثری جمع و جور و خواندنی است که حوصله مخاطب را سر نمی برد. به اندازه کافی صیقل خورده که مخاطب در موقع خواندن احساس نکند دارد کلمات و جمله های اضافی را تحمل می کند. پس اولین ویژگی این رمان می شود همان گزیده گویی که امروزه با وقت و حوصله خوانندگانی که اغلب سرشان شلوع است و حوصله درست و حسابی هم ندارند خوب جور در می آید. در یک نشست می شود خواند و شاید عده ای هم باشند که دوست داشته باشند دوباره از اول آن را بخوانند، چرا که به اندازه ای خواندنی هست که حتی چندباره خواندن آن حوصله علاقه مندان آثار کاشینسکی را سر نبرد. اما از این ویژگی اولیه که بگذریم، رمان«بودن» حرف های دیگری هم برای خوانندگانش دارد. از جمله خلق شخصیتی نو و تقریبا خلاقانه که به رغم سادگی و صداقتی که دارد، معیاری برای سنجش پیچیدگی آدم های اطرافش است. شخصیتی به نام«چنس» که تا چهل سالگی فقط باغبانی کرده و به یکباره با مرگ صاحب کارش، پا به دنیای جدید خارج از باغ می گذارد و با جهانی تازه مواجه می شود. موقعیت تقریبا بکر است؛ کسی که به هر دلیلی از دنیای پیرامونش دور بوده و حالا می آید تا جهان تازه را کشف کند. البته مفهوم«کشف» در این جا فقط برای شخصیت چنس معنا پیدا می کند، چرا که دیگران این امور را عادی می پندارند و برایشان تکرار مکررات است. چنس برای تطبیق ناگاهی خود از امور جاری، به وسیله ای متوسل می شود که تا حدودی جور دور بودن او از اجتماع را به دوش می کشد؛ وسیله ای به نام«تلویزیون» که در مدت دوری چنس از دنیای پیرامونش برای او به منزله پلی بین خلوت و تنهایی او و جهان هم عصرش عمل کرده است. چنس با آن که هیچ گونه ارتباطی با دنیای بیرون نداشته اما به واسطه تماشای برنامه های تلویزیون تقریبا در جریان امور جاری در دنیای پیرامونش بوده است.