نویسنده : آندری بورسا

    ترجمه : کیهان بهمنی

دانشجوی جوانی به نام یوریک که هیچ آرزو و استعداد خاصی ندارد، زندگی را سفری بی هدف می بیند. بدین ترتیب یک روز هنگامی که عمه ی مهربان او از یوریک می خواهد کار کوچکی را برای او انجام دهد، این دانشجوی جوان بدون هیچ دلیل خاصی و صرفاً از سر بی حوصلگی عمه ی خود را می کشد. در ادامه ی داستان یوریک تلاش می کند تا خود را از شر جسد خلاص کند اما این کار برخلاف تصور او کاری بسیار دشوار است. تلاش اودیسه وار یوریک در نابود کردن جسد گاه لحنی طنز و گاه لحنی استعاری پیدا می کند. سپس یوریک عاشق دختری در قطار می شود. اما آیا یوریک می تواند نزد این دختر پرده از راز دل خود بردارد؟
«آندری بورسا» را می توان به نوعی کافکای لهستان نامید. از این نویسنده ی کم فروغ که بیشتر به سبب اشعارش شهرت ادبی یافته بود، چندین نمایشنامه و داستان کوتاه و مجموعه شعر باقی مانده است. در این اثرِ بورسا، اگزیستانسیالیسم بیگانه ی کامو به سورئالیسم کافکایی پیوند خورده است و ماحصل این پیوند طنزی تلخ و گزنده است که فریاد نسلی از نویسندگان لهستانی را در دل خود دارد. این راسکولنیکوف لهستانی تصویری متفاوت از جنایات و مکافات را پیش روی خوانندگان می گذارد. بورسا در سال 1957 در سن بیست و پنج سالگی بر اثر عارضه ی قلبی درگذشت.