نویسنده : آدرین یانگ

   ترجمه : هدیه گرامی‌مقدم

ایلین که همراه با مردان قبیله اش به جنگ با قبیله ریکی رفته است درست در لحظه ای که فاصله چندانی با مرگ ندارد، توسط برادر خود نجات پیدا می کند؛ برادری که سال ها پیش او را از دست داده و مردنش را نظاره کرده بود!

گزیده ای از کتاب :

چهره پدرم را در مراسم های مذهبی ای که برای روح مادرمان برگزار می کردیم، موقع نگاه کردن ایری به یاد آوردم؛ چشم هایش را که می گفتند ما همه چیز او هستیم. ما همه چیزش بودیم تا اینکه ایری رفت. خورشید دنیای پدرم دوباره تیره و تار شد اما باز هم طلوع کرد و بارش روی دوش من افتاد. هم پسرش شدم و هم دخترش؛ حامل اسم و شرافتش بودم. بار سنگینی بود اما من تنها کسی بودم که می توانست آن را حمل کند و می دانم با اینکه هیچ وقت چیزی نگفت اما همیشه بخشی از وجودش من را مسئول مرگ ایری می دانست.

من زوج جنگی اش بودم و همین محافظت از ایری را مسئولیت من می کرد. وظیفه من بود که او را زنده نگه دارم. باید برای نجاتش جانم را می دادم. این گناه روی تمام رویاهایم سایه می انداخت. همیشه در هر کابوسم بود. به فصل جنگ رفته بودم تا انتقام برادرم را بگیرم. غافل از اینکه سیگر در اورونگر منتظرم بود تا خشمش را سر من خالی کند و حالا داشتم به خاطر ضعفم تنبیه می شدم.

شکست خورده بودم. این را همان لحظه که ایری از لبه پرتگاه پایین افتاد، فهمیدم.