نویسنده : مهشید مشیری

مجموعه ي ادب پارسي، آيينه ي پندار، گفتار و کردار پيشينيان ماست. پيشينه ي هنر، فلسفه و مذهب گذشتگان ماست. آثار نظم و نثر فارسي، اين گنجينه ي عظيم، براي نازش به عظيم رميم نيست. امروز شعر سعدي و مانند او را نه ففط براي آن مي خوانيم که مفرح ذات و مايه ي نشاط است، بلکه از اين جهت به آن مي پردازيم که سرمايه ي نجات است. تحقيق ادبي و زباني نيز، ابداً تفنن نيست، به نوعي پشتوانه ي حيات است.