نویسنده : میخاییل بولگاکف

   ترجمه : فهیمه توزنده‌جانی

در سورتمه از جايم بلند شدم به اطراف نگاهي انداختم.صداي عجيب، غمگين و خشني در جايي در تاريکي به گوش رسيد و سپس به سرعت خاموش شد. نمي دانم چرا ناگهان احساس نا خوشايندي وجودم را فرا گرفت و ياد مباشر افتادم و اين که اکنون در حالي که سرش را در دستانش نگه داشته چقدر دلتنگ است. در امتداد دست راستم ناگهان لکه سياهي را تشخيص دادم ناگهان لکه بزرگتر شد به اندازه يک گربه سياه و سپس بزرگتر و بزرگتر. آتش نشان به من نگاهي انداخت، فکش به لرزه افتاده بود. پرسيد: ديديد دکتر؟

آهي کشيدم، به خود مي گفتم: ((همه چيز رو براه مي شود)). ......