به کوشش : علی باغداردلگشا

 در این کتاب ۶۲ نامه نوشته‌ی زنانی را می‌خوانیم که در دوران مشروطه و سال‌های ۱۲۸۸ تا ۱۲۹۰ در روزنامه‌ی ایران‌ نو منتشر می‌شده است. مضمون این نامه‌ها دفاع از حقوق اجتماعی زنان، حق رای، حق تحصیل، نقش مدارس در اهمیت تربیت دختران، نقد فرهنگ مردمحور و ... است. در بخشی از توضیح پشت جلد این کتاب می‌خوانیم: « در این عصر، زنان با مخالفت‌های زیاد اجتماعی برای ایجاد مدارس دخترانه مواجه می‌شدند. آن‌ها با مقایسه‌ی وضعیت اجتماعی خود با زنان ژاپنی، فرانسوی، انگلیسی و آمریکائی به این امر پی برده بودند که وضعیتشان با جهان مدرن به هیچ وجه سازگاری ندارد. در این راستا با استفاده از آیات و روایات دینی و تعیین جایگاه اجتماعی برای جنس زن، مردان را مخاطب قرار داده و با نقد فرهنگ مردمحور، با ایجاد دگرگونی زانی، زبان و فرهنگ مردمدار عصر قاجار را دچار تغییر کردند؛ پس از آن با تاکید بر مساله آموزش و حق تحصیل برای دختران به گسترش و ارتقا سطح آگاهی زنان از حقوق اجتماعی خویش پرداختند. آنان با گذشت کمتر از یک دهه تلاش موفق به پوشاندن جامه‌ی تحقق بر اصلی‌ترین مطالبه‌ی اجتماعی خود یعنی حق تحصیل برای زنان شدند.» خواند این کتاب برای پژوهشگران در حوزه‌ی مطالعات زنان و جامعه‌شناسی و همین‌طور تمام افراد علاقه‌مند به این حوزه خالی از لطف نیست.