نویسنده : نرجس خدایی

روایت های فهرست ترس ها در فضاهایی بینافرهنگی و بی نا متنی رخ می دهند، اما در این میان، نه ملیت آدم ها حرف آخر را می زند و نه متن هایی که فرد در لابلای سطورشان زندگی می کند. مهم آن است که شخصیت ها به زندگی یکنواخت و سترون خو نمی گیرند و از فرط تنهایی و واماندگی به رابطه های غریب و مضحک یا حتی به توهم عشق تن در می دهند. هر چند به گفته شیلر " انسان هنگامی به معنای کامل کلمه انسان است که بازی می کند"، اما عمر بازی و بازیگوشی محدود است؛ آدم ها لحظه های کوتاه همدلی و ییزاری، همبستگی و بی تفاوتی، و بی قراری و دیوانگی را تجربه می کنند، سپس " رویاهایشان را مثل بادکنک به دست باد می سپارند و با دست های چرب و چیلی ماشین تعمیر می کنند."