نویسنده : قطب‌الدین نیریزی

خسته و دل‌ریش، اندوهمند که منم! گمگشته در این پیکارگه، در این پهن دشت بن ناپیدا که منم! ایستاده بر کالبد بیجان این هزاران گرد، که سرخی خونشان روشنائی گیتتی بپیماید و نیاساید تا جهان پاک شود از هر آن‌چه دیو و دیو‌زادگان است، و گواه‌شان که منم!