نویسنده : پری آندرسون

   ترجمه : حسن مرتضوی

پري آندرسون مورخ و نظريه پرداز بزرگ بريتانيايي در سال 1938 متولد شد. او از پايه گذاران مكتب ماركسيسم است. آندرسون در كتاب پيش رو به بررسي تاريخ قرن شانزدهم اروپا و چگونگي رشد و شكل گيري حكومت هاي استبدادي با هدف پاسخ گويي به مسائل امروزي پرداخته است. او سعي دارد در این اثر شكاف عميق مابين انديشه هاي دو گروه مورخان و فيلسوفان ماركسيست را از بين برده و تجارب تاريخي و ايدئولوژي را با يكديگر هم سو سازد.

گزیده ای از کتاب :

تشديد تدريجي جنگ ها، ديوان سالاري شدن مقام و منصب، افزايش ماليات، تحليل رفتن تحت الحمايگي، همگي در يك جهت به سمت اضمحلال تعيين كننده پديده اي انجاميد كه مونتسكيو در سده بعد با حسرت به عنوان «قدرت هاي ميانجي» بين سلطنت و مردم نظريه پردازي كرده بود. به بيان ديگر، هنگامي كه قدرت طبقاتي نجيب زادگان شكل ديكتاتوري مركزگرا را يافت كه زير لواي سلطنت اعمال مي شد، نظام هاي متكي بر مجالس فرو پاشيد. البته، قدرت بالفعل سلطنت به عنوان يك نهاد به هيچ وجه لزوما با قدرت شاه منطبق نبود: حاكمي كه عملا دولت را رهبري و سياست را هدايت كند، استثنايي بود، اگرچه هنگامي كه اين دو برهم منطبق مي شدند، به دلايلي واضح وحدت خلاقانه و كارايي حكومت استبدادي اغلب به اوج خود مي رسيد (لويي چهارم و فردريك دوم).