جلد اول : افلاطون
جلد دوم : هگل و مارکس

نویسنده : کارل پوپر
   ترجمه : امیر جلال‌الدین اعلم

سِر کارل رايموند پوپر‏، فيلسوف علم، منطق دان، رياضي دان و انديشمند اتريشي- انگليسي و استاد مدرسه امور اقتصادي لندن بود که در 17 سپتامبر 1994 دارفاني را وداع گفت. او يکي از بزرگترين فيلسوفان علم سده بيستم به حساب مي‌آيد و آثار زيادي در فلسفه سياسي و اجتماعي از خود باقي گذاشته‌ است.پوپر 28 ژوئيه 1902 در يک خانواده از طبقه متوسط و داراي مذهب يهودي که به مسيحيت پروتستان گرويده بود، زاده شد. پوپر تربيت شده مکتب لوتري بود و از دانشگاه وين فارغ‌التحصيل شد. در 1918 تحصيل در مدرسه را رها کرد و مطالعه شخصي را در پيش گرفت و در دروس مختلفي همچون تاريخ، ادبيات، فلسفه، رياضيات، فيزيک و طب حضور مي‌يافت. در 1919 در اثر تبليغات کمونيست‌ها، مارکسيست شد، ولي چند ماهي نگذشت که بي‌پايگي وعده‌هاي بزرگ اين نظام را دريافت و روي از آن برتافت. ضعف علمي روان کاوي فرويدي و روانشناسي فردي آدلر نيز در همان سال بر او آشکار گرديد و در مقابل، علاقه‌اش به تئوري نسبيت اينشتين جلب شد که به تازگي از بوته آزموني خطير سرفراز برآمده بود.در 1922 در آزمون ورودي دانشگاه وين پذيرفته شد. در 1928 پايان‌نامه دکتريش را با عنوان «درباره مساله روش در روانشناسي تفکر» ارائه و در دو امتحان شفاهي «فلسفه و روانشناسي» و «تاريخ موسيقي» شرکت جست و با احراز رتبه ممتاز، به اخذ درجه دکتري نائل گرديد. پوپر به دليل کوشش‌هايش در رد روش علمي طرفداران کلاسيک مشاهده/استنباط(اثبات‌گرايان) از طريق پيشبرد روش ابطال‌پذيري تجربي، مخالفت‌اش با دانش برآمده از قياس و استدلال کلاسيک (ارسطويي-افلاطوني) و دفاع از خردگرايي انتقادي، بنيادگذاري نخستين فلسفه انتقادي غير توجيه‌گرانه در تاريخ فلسفه و دفاع نيرومندش از ليبرال دموکراسي واصول انتقادگرايي اجتماعي که به نظر او امکان ظهور جامعه باز را فراهم کردند، شهرت دارد. وي در سال 1945 اثر پر آوازه و تاثيرگذار خود با عنوان «جامعه باز و دشمنان آن» را منتشر ساخت. اين اثر يک کتاب دو جلدي بود و با حمله به افلاطون و ايده‌هاي وي آغاز مي‌شد. پوپر، افلاطون را يک انديشمند خودکامه‌گرا مي‌پنداشت که حامي جزم‌گرايي بوده و جامعه بسته را ترويج مي‌نمود. پوپر همچنين هگل را مورد حمله قرار داد چرا که وي را يک مطلق‌گراي خطرساز مي‌دانست. البته در اين کتاب، کارل مارکس نيز مورد هجمه انتقادي پوپر قرار گرفته و به دليل کل‌گرا و موجبيت گرايي‌اش، محکوم شده‌است.پوپر در طي حيات علمي خود، جوايز علمي و افتخارات فراواني را کسب کرد که از جمله آن مي‌توان به دريافت ده‌ها دکتراي افتخاري از دانشگاه‌هاي معتبري چون پرينستون، آکسفورد، کمبريج، وين و دانشگاه لندن اشاره کرد. همچنين اليزابت دوم، ملکه بريتانيا در 1965 به پاس خدمات پوپر به دانش به او عنوان «سِر»(SIR) داد و در 1982 وي را به لقب «مصاحب افتخاري» خويش ملقب ساخت. پوپر از اعضاي انجمن سلطنتي و فرهنگستان انگليس، عضو خارجي فرهنگستان علم و هنر آمريکا، انجمن فرانسه، عضو خارجي فرهنگستان ملي لينچه‌اي، عضو فرهنگستان جهاني فلسفه علوم، وابسته فرهنگستان سلطنتي بلژيک، عضو آکادمي علم و هنر و فرهنگ اروپا، عضو افتخاري فرهنگستان جهاني تاريخ علوم، عضو افتخاري انجمن سلطنتي زلاندنو، عضو فرهنگستان زبان و ادبيات آلمان، عضو فرهنگستان علوم اتريش، عضو افتخاري حلقه PBK در‌هاروارد، عضو انجمن فلسفه آلمان، عضو افتخاري مدرسه علوم اقتصادي و سياسي لندن و کالج داروين در کمبريج بود.