(شعر امروز ایران)

نویسنده : علی زارعان

مرغان، غارتگران پس مانده ناهار بودند. -تکه های تن مادرشان بود. و قدری برنج...- فربه می شوند. و چشم های من به نگاهی خواهان. تاریخ ضیافت مرگشان را حدس می زند. مرغان میراث دار مرگ یکدیگرند. و نگاهشان به نگاه من. آن گونه است. که نگاه من. به نگاه میزبانی بالانشین تر. در نیمه ناهار سربر می کنم و می دانم. ما میراث دار مرگ یکدیگریم.