نویسنده : احمدرضا احمدی

احمدي متولد سال 1319، زاده كرمان است. او سال ها در كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان مشغول به كار بود، در زمينه موسيقي فعاليت هاي ارزشمندي داشته از جمله فعاليت در بخش تدوين رديف موزيك هاي ايراني، آوازهاي استاد شجريان، شعرخواني و ضبط صداي شاعران مهم. از بيست سالگي سرودن را آغاز كرد و گامي موثر در زمينه شعر معاصر برداشت،‌ توجه منتقدين و شعراي هم عصر خويش را برانگيخت و آثاري در زمينه كودكان و نوجوانان نيز از خويش ارائه كرد، در سال 85 بعنوان شاعر برگزيده پنجمين دوره اهداي جايزه شعر بيژن جلالي انتخاب شد و در سال 88 نامزد دريافت جایزه هانس کریستین اندرسن گرديد.

گزیده ای از کتاب :

اگر سخني به گزاف گفتم

اما سرانجام پناه من در شعر بود

به پناهگاه شعر آمدم

پروانه ها پراكنده شدند

خرگوشان سراسيمه شدند دويدند

نمي دانستند به كدام جهت بايد بدوند

نيمروز خشك مي شد و برگ ها بر زمين

مي ريخت